Książki mojego dzieciństwa cz.2

Hejka!

   Po dogłębnym przeszukaniu internetu oraz kilkukrotnych odwiedzinach w pobliskiej bibliotece, w końcu udało mi się skompletować kolejną listę dziesięciu książek, które uwielbiałam jako dziecko. Ten wpis jest kontynuacją spisu, który rozpoczęłam rok temu, a link do niego znajdziecie TUTAJ. Zapraszam!

Matylda

   Uwielbiam książki Roalda Dahla, a już w szczególności "Matyldę". Przeczytałam ją kilka razy i zawsze potrafiłam odnaleźć w tej historii coś nowego; coś, czego nie potrafiłam dostrzec wcześniej. Kiedy byłam w VI klasie podstawówki, udało mi się namówić jedną z moich koleżanek, aby sięgnęła po tę powieść. W sumie był to jedyny raz, kiedy udało mi się zachęcić ją do czytania (od zawsze nie lubiła czytać). Cóż, dobrze chociaż, że padło na "Matyldę", a nie na popularny wtedy "Zmierzch". 

   Kiedy czytałam tę książkę jako dziecko, kompletnie tego nie zauważałam, ale dzisiaj jako nieco dojrzalsza osoba widzę, jak rodzice skrzywdzili Matyldę i jak trudne było jej życie. Już od najwcześniejszych lat rodzice zapominali o potrzebach swojej córki, a już szczególnie zaniedbali jej rozwój i edukację. Roadl Dahl bardzo wyolbrzymił wiele sytuacji i ukazał je tak, jak postrzegałoby je dziecko, przez co nawet taki ludzki dramat wydawał mi się niczym szczególnym, nie potrafiłam go po prostu dostrzec. Warto przeczytać tę książkę mając nawet więcej niż 18 lat, gdyż zawarta w niej mądrość jest adresowana do ludzi w każdym wieku. 

Nowe przygody Mikołajka

   O istnieniu tej książki przypomniałam sobie w momencie, gdy na jednej z lekcji języka polskiego, nasz pan zakomunikował nam, że oglądniemy jeden z jego ulubionych filmów- "Mikołajka" (w sumie nie było to tak dawno, bo rok temu w grudniu, jak byłam w II liceum). Sam film był dla mnie majstersztykiem komedii rodzinnej, więc postanowiłam odświeżyć sobie nieco historię tego małego łobuza. Pierwszy raz wypożyczyłam tę książkę, gdy chodziłam do III klasy szkoły podstawowej. Przeczytałam ją wtedy niemal jednym tchem, co było sporym wyczynem jak na dziesięciolatkę, gdyż ta książka liczy sobie 640 stron. Z tego co pamiętam, jakiś czas po oddaniu znowu ją wypożyczyłam. Chyba musiałam ją naprawdę lubić.

   W wielu sytuacjach stosunki panujące w rodzinie Mikołajka wydały mi się nieco patologiczne (ciągłe kłótnie i krzyki, no przynajmniej dla mnie nie jest to normalne), ale i tak jest to świetna komedia, przy której można bardzo miło spędzić czas. Moim zdaniem, jest to idealna książka na prezent. 

Morska przygoda Nim

   Kiedy poprosiłam mojego tatę, aby kupił mi tę książkę, nie miałam wtedy pojęcia, że jest to kontynuacja "Wyspy Nim". Gdyby nie informacja z tyłu okładki, że jest to drugi tom, w życiu bym się nie zorientowała. Przyznam, że na początku trochę gubiłam się w fabule, ale szybko o tym zapomniałam, ponieważ bardzo wciągnęła mnie akcja i byłam ciekawa dalszych przygód Nim. Gdy byłam już w gimnazjum sięgnęłam po pierwszą część tej serii i doszłam do wniosku, że kontynuacja znacznie bardziej przypadła mi do gustu. Może to być też związane z tym, że tego typu historie nie są już interesujące, kiedy masz naście lat. Mimo wszystko gorąco polecam- młodsi czytelnicy będą zachwyceni!

Mila Grom i skarb Bagiennego Zamku

   Jedna z pierwszych książek z motywem podróżowania do przeszłości, z jaką miałam styczność. Czytałam ją dosyć dawno i jedyne co pamiętam, to że wydawała mi się ona niesamowicie tajemnicza i przerażająca (to chyba przez taką jedną scenę w lochach; do dzisiaj jak o niej myślę to czuję wewnętrzny niepokój). W mojej biblioteczce posiadam inny tom przygód Mili Grom, jednakże to ten o wiele bardziej przypadł mi do gustu. Żałuję, że nie wydano w Polsce wszystkich książek z tej serii. Kupiłabym z czystej ciekawości. 

Miasteczko z piekła rodem

   Przeczytałam niemal wszystkie tomy tego cyklu, a "Po nitce do kłębka" był moim ulubionym. Uwielbiałam (i w sumie do dziś uwielbiam) sposób, w jaki autor przedstawił wszystkie te historie, a zwłaszcza to, jak budował w nich napięcie. Serio, nigdy się tak nie bałam podczas czytania! Główni bohaterowie tej serii doświadczali dziwnych zjawisk, które miały bardzo widoczny, paranormalny charakter. Na końcu zawsze okazywało się, że wszystko to, co im się przydarzyło, było tylko i wyłącznie projekcją ich umysłu, zwyczajną ułudą. Do dzisiaj nie mogę pojąć, jak autorowi udało się na to wszystko wpaść! Cóż, najprawdopodobniej gdybym przeczytała którąś z tych książek dzisiaj, nie wydałyby mi się one takie zaskakujące, dlatego wolę już do nich nie powracać. Nie chcę zniszczyć tego niesamowitego wrażenia, jakie pozostawiła po sobie ta seria.

Fantastyczna Kraina Pana Myszyna

   Przeczytałam tę książkę podczas jednego z nocowań u mojej kuzynki. Pamiętam, że główny bohater - Pan Myszyn - podróżował pomiędzy różnymi krainami i za każdym razem kiedy do jakiejś wkraczał, pojawiała się osobna kartka z rysunkiem bramy. Kiedy się potarło fragment takiej kartki, można było poczuć jakiś zapach. Co pewien czas pojawiały się też ciekawe zagadki, których rozwiązania znajdowały się z tyłu książki. Niestety, ale nie pamiętam zbyt wiele z fabuły; z takich randomowych rzeczy kojarzę tylko to, że zapachem Krainy Krasnoludów były truskawki. Posiadam wiele miłych wspomnień związanych z tą książką, chociaż prawie całkowicie nie pamiętam, o czym ona była. Mimo wszystko postanowiłam umieścić ją na dzisiejszej liście. Może ktoś z was pamięta z niej więcej niż ja? 

Ali Baba i czterdziestu zbójców

   Moja mama czytała mi tę książkę na noc. Wydaje mi się, że została w niej zawarta cała historia dotycząca Ali Baby, gdyż była ona bardzo szczegółowa, Nie zabrakło też okrutnych scen z rozbójnikami (do dzisiaj nie podobają mi się te sceny, nadal wydają mi się brutalne). Moim zdaniem jest to tytuł, który polubią nie tylko dzieci, ale i dorośli. W końcu "Baśnie tysiąca i jednej nocy" nie są tylko dla najmłodszych. 

Detektyw Zuzia na tropie

   Gdy miałam dwanaście lat uwielbiałam tę serię. "Zuzia i skarb katedry" była pierwszą książką z tego cyklu, jaką przeczytałam. Nie ukrywam, chciałam być później jak główna bohaterka- sprytna, mądra, spostrzegawcza, no i przeżywać te same przygody co ona. Mam bardzo duży sentyment do tych książek i żałuję, że nie mogę mieć znowu dwunastu lat i jeszcze raz przeczytać czegoś z tej serii. Stare dobre czasy...

Koszmarny Karolek rządzi porządnie

  Tak jak mówi napis znajdujący się na okładce, wewnątrz tej książki znajduje się dziesięć historii z Koszmarnym Karolkiem w roli głównej. Matko, jak ja nie znoszę tego bohatera! Jeżeli miałabym mieć w przyszłości syna, to mam nadzieję, że uda mi się go wychować na kogoś lepszego niż Karol (czyli nie na buca, po prostu). Czy Karolek miał w zasadzie jakąś pozytywną cechę? Bo nie mogę sobie żadnej przypomnieć...

   Zapewne większość czytelników miała podobny stosunek do Karola co ja, jednakże jego perypetie są tak kuriozalne i ciekawe, że nie można się od nich oderwać. Mimo wszystko warto sięgnąć po tę książkę, niektóre sytuacje były w niej naprawdę zabawne.

  

Wspomnienia niebieskiego mundurka

   Zaraz obok "Syzyfowych prac" jest to jedna z najgorszych lektur, z jaką miałam do czynienia. To była moja pierwsza lektura w IV klasie podstawówki. Współczuję, jeżeli ta książka nadal jest obowiązkowa w szkole. Pamiętam z niej jedynie fragment, w którym któryś z bohaterów spał w trumnie (w sumie cała klasa tylko tyle z tego zapamiętała; to było napisane takim topornym językiem, że nie dało się przez to przebrnąć). Ludzie z oświaty narzucają młodzieży tak trudne książki jako lektury i potem dziwią się, czemu oni nie chcą czytać z własnej woli. No błagam! 

   Nie mam zamiaru przekonywać się, czy ta książka rzeczywiście była tak zła, jak ją zapamiętałam. Po przeczytaniu opisu fabuły stwierdzam, że nie jest to ani interesująca ani warta mojej uwagi pozycja. Niestety :/ 

Jesiennie :)

   Czy mieliście styczność z którąś z wyżej wymienionych książek? Jakie są wasze książki dzieciństwa? Piszcie w komentarzach :D

See you

Kamila

UDOSTĘPNIJ TEN POST Facebook Twitter Google + Pinterest