Zagadki ludzkiego umysłu- recenzja filmu pt."Real"

Hejka!

   Jeżeli czytacie tego bloga od dłuższego czasu, to na pewno wiecie, że jestem ogromną fanką romansów, choćby i tych niezbyt ambitnych. Jednakże nawet największy fan tego gatunku potrzebuje w pewnym momencie drobnej odmiany. W moim przypadku wybór padł na dosyć nieszablonowy film pt."Real". Co jest w nim takiego wyjątkowego? Zaraz się przekonacie. Zapraszam! 

Informacje ogólne

Produkcja: Japonia

Czas trwania: 127 min.

Gatunek: dramat, romans, science-fiction

Rok produkcji: 2013

   Kiedy dziewczyna Koichiego zapada w śpiączkę po nieudanej próbie samobójczej, centrum medyczne daje mężczyźnie szansę, aby ten skontaktował się z nią telepatycznie. Dzięki nowoczesnej maszynie, świadomość Koichiego przenosi się do umysłu Atsumi i stara się nawiązać z nią kontakt. Podczas jednej z telepatycznych sesji, kobieta twierdzi, iż nie pamięta nic sprzed okresu, kiedy zaczęła tworzyć mangi i prosi mężczyznę, aby ten znalazł jej stary rysunek przedstawiający plezjozaura. Atsumi uważa, iż jest on kluczem do odzyskania jej wspomnień i do wybudzenia się ze śpiączki. Mężczyzna rozpoczyna żmudną podróż do głębin swojego dzieciństwa i odkrywa, iż świat w którym dotychczas żył jest tylko ułudą. 

   Historia przedstawiona w tym filmie jest naprawdę nietypowa, więc nie zdziwię się, jeżeli nie do końca was ona zainteresuje. Klimat całej produkcji także jest specyficzny. Mam wrażenie, że gdybym bardziej próbowała się w niego wczuć, zapadłabym w hipnozę (tak, taki ten film był dziwny). Jednakże niewiele by brakowało, a zaczęłabym szukać czegoś innego do oglądania. Już od pierwszych minut filmu zostałam wrzucona w istny wir wydarzeń i gdybym nie przeczytała wcześniej opisu filmu, nie byłabym w stanie pojąć co zaszło i w jakim momencie fabuły się znajduję. Znacznie bardziej wolę, gdy akcja rozwija się na początku powoli, a dopiero później, stopniowo nabiera tempa. W przypadku "Real", początek jest dosyć niejasny i zrobiony na szybko, później wszystko zwalnia i dopiero przy końcu zaczyna dziać się coś ciekawego.

Para głównych bohaterów

   Nawet jeżeli "Real" było nieco przydługie i momentami nudne, całkiem nieźle bawiłam się podczas oglądania. Twórcy dokonali świetnych wyborów jeżeli chodzi o lokacje, co już od pierwszych scen rzuciło mi się w oczy. Miejsca takie jak ruiny, stare budynki, składziki pełne starych przedmiotów, pusta plaża czy nawet dżungla- wszystkie opuszczone miejsca bardzo rozbudzają moją wyobraźnię i umilają mi oglądanie.

   Muzyka nie pojawiała się w zbyt wielu scenach, bohaterom towarzyszyła zazwyczaj głucha cisza. Jeżeli jednak dało się już usłyszeć jakąś melodię w tle, swoim klimatem bardzo wpasowywała się w atmosferę filmu. Chętnie posłuchałabym jej jeszcze raz, gdyż była ona na swój sposób relaksująca, tajemnicza, a nawet lekko niepokojąca. 

   Z swoich recenzjach japońskich produkcji, bardzo często narzekam na nieudolną grę aktorów. Nie wiem czym jest to spowodowane, ale jednak Koreańczycy lepiej wypadają w swoich rolach: umiejętniej potrafią wczuć się w odgrywane przez nich postacie. Jeżeli chodzi o "Real", mam tutaj mieszane uczucia. Z jednej strony aktorzy grali trochę bez emocji, ale z drugiej, ten bijący od nich chłód miał w sobie coś specyficznego, magnetyzującego. Nie wiem jak to ująć, ale pomimo braku ekspresji na ich twarzach, i tak potrafiłam wyczuć ich emocje.

Lubię tę aktorkę :) Znam ją z dramy "Never Let Me Go", którą swoją drogą polecam!

   W filmie pojawiło się kilka scen, które były kręcone w green roomie. O ile większość z nich wyglądała całkiem przyzwoicie, o tyle te, w których główny bohater jechał autem, wyglądały wręcz komicznie. To wyglądało tak, jakby twórcy wybrali się na przejażdżkę po wybojach i z kaprysu reżysera nagrali tę przejażdżkę w lekko brązowym filtrze. Gdy jednak zorientowali się, że nie wygląda to zbyt realistycznie, i tak dodali to do filmu, bo nie mieli zbyt dużo czasu na nakręcenie czegoś nowego. Jest jeszcze możliwość, że ten zabieg nie był przypadkowy i miał on jedynie na celu pokazać, że świat w którym żyje nasz główny bohater nie jest realny i tylko on tego nie zauważa. Kto wie? 

   Bardzo podobały mi się fragmenty, kiedy to Koichi przenosił się swoją świadomością do umysłu Atsumi. Na samym początku słychać było szumy i obraz był lekko zakłócony, zupełnie, jakby główny bohater wszedł do telewizora. Czymś co jeszcze zwróciło moją uwagę, był wygląd maszyny, która umożliwiała telepatyczną rozmowę. Ciekawi mnie, czy wynalezienie czegoś takiego jest możliwe... 

Wyżej wspomniana maszyna

   "Real" zdecydowanie nie jest typem produkcji, która posiada rzeszę fanów i figuruje na samych szczytach list z najlepszymi tytułami. "Real" jest przeznaczone dla tych, którzy nie boją się wejść głębiej we własną świadomość i fascynują ich nietypowe zjawiska jak telepatia czy wizje niczym ze snów. Jak dla mnie, ten film jest niesamowicie specyficzny (czuję, że chyba nadużyłam już dzisiaj tego słowa) i wywarł na mnie spore wrażenie. Jeżeli są wśród was fani science - fiction, gorąco zachęcam was do oglądania.

   Jeżeli zainteresował was ten film, znajdziecie go na TEJ stronie. Aby go jednak obejrzeć, musicie być zalogowani.

Moja ocena 7/10

See you

Kamila

PS Mam nadzieję, że wy też poczuliście się skonfundowani w związku z tym plezjozaurem. Jak to przeczytałam, pomyślałam sobie "Czy twórcy musieli AŻ TAK udziwnić tę historię?"

UDOSTĘPNIJ TEN POST Facebook Twitter Google + Pinterest